سردبیرنامه

یادداشت های آرشیوی

نگاشته شده در تاریخ 28 / 8 / 1388

(این مقاله در اصل برای اولین شماره از هفته نامه سوزنبان نگاشته شده است .)
دودلم اول خط نام خدا بنویسم – یا که رندی کنم و نام تو را بنویسم ...
"آقا نشریه تون کی چاپ میشه ؟ " فکر میکنم آخرین کسی که این سوال را از من پرسید نفر 258 بود !
" نشریه " کلمه ای که طی چند هفته ی اخیر و شاید کمی قبل از آن تبدیل به کلیدواژه ی گفتگوهای من با بچه های دانشگاه و حتی خارج از دانشگاه شده بود .
و بالاخره اولین شماره از "سوزنبان" بعد از کلی کش و قوس منتشر شد ! امیدوارم که مقبول درگاه حضرتش بیفتد !
از آنجایی که میدانم همه ی شما کلی غم و غصه و مشکل دارید اصلا قصد ندارم راجع به مشکلاتی که برای گرفتن مجوز و طی امور اداری برایمان و یا انجمن پیش آمد صحبت کنم ( ناگفته نماند منظورم انتقاد از شخص خاصی نیست حقیر اصولا با سیستم های بروکراتیک خصوصا در دانشگاه قم بسیار مشکل دارم !) و همینطور در مورد دردسرهایی که حضرات هیئت تحریریه در تحریر و تحویل و تایپ و ... مطالبشون برایمان ایجاد کردند ! بالاخره جماعت اهل فرهنگ و هنر مخصوصا از جنس دانشگاه قمی یا اقتضائات کار دانشجویی و اداری را نمی دانند و یا اصلا قصد کم آوردن ندارند ! بماند !
و اما چرا " سوزنبان " ؟ ما حصل گپ و گفت های غیر کارشناسی و بعضا کارشناسی با بچه های نتایج خیلی خوبی را هم برای خودم در برداشت و هم برای سوزنبان ، هرچند بالفعل شدن تمام پیشنهادات و راهکارهای دوستان کاریست بس صعب که زمان معلوم میکند من و بچه های "سوزنبان" چند مرده حلاجیم !
نیازی به انعکاس تمام موارد مطروحه در جریان گپ و گفت های خودم نمی بینم اما بخشی از آن را که احتمالا در ارتباط برقرار کردن شما با "سوزنبان " کمک خواهد کرد مینویسم :
برخلاف تصور خیلی از افراد بخش اعظم کبودهای سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی و حتی صنفی دانشجویان دانشگاه قم بیشتر از آنکه معلول مرحله تحلیل و تصمیم گیری باشد متوجه فقدان اطلاعات و اخبار دست کم از جنس معتبر و صحیح آن است . دانشگاه قم بیشتر از آنکه به مرکز تحولات سیاسی و فرهنگی شهر قم باشد شبیه یک جزیره دورافتاده است که اهالی آن یا اصلا علاقه ای به اخبار ندارند و یا بسترهای سالم اطلاع رسانی برای آنها فراهم نیست . البته این اظهار نظر حقیر را به معنی نادیده گرفتن تلاش بچه های نشریات ثابت دانشگاه نگیرید چرا که فعالیت آنها جای تقدیر و تشکر دارد البته با وجود انتقادات زیادی هم که به آن وارد است !
فکر میکنم منظورم را از این مقدمه فهمیده باشید ، هدف اصلی ما از انتشار این هفته نامه پیش از همه و بیش از همه اطلاع رسانی سالم و گسترده است ، هرچند از تحلیل و بررسی رویداد های سیاسی و فرهنگی هم غافل نخواهیم بود .
به همین دلیل بخش عمده ی حجم نشریه را به اخبار (از حوزه های متنوع) اختصاص داده ایم .
ما به این شکل سعی کردیم حلقه ی مفقوده ی اول را که ضعف اطلاعات صحیح بود در حد توانمان برطرف کنیم .
و اما نکته ی دوم ، جای خالی فرهنگ ! علی رغم اینکه مدام در نشریات دانشجویی دانشگاه از نبود فضای سیاسی گله میشود اما به نظر حقیر نشریات دانشگاه بیشتر سیاست زده اند تا سیاسی و با کمال تعجب در یک محیط دانشجویی (همان جزیره ی دورافتاده ) تقریبا هیچکدام از نشریات" ثابت " دانشگاه اهتمامی به مسائل فرهنگی و علمی ندارند و بیشتر درگیر دعواهای سطحی سیاسی اند ! ( بر و بچه های نشریات دانشگاه من را به خاطر این اظهار نظر صریح خواهند بخشید). به همین خاطر تصمیم گرفتیم برای انعکاس نقطه نظرات فرهنگی و علمی دانشجویان دانشگاه قم ویژه نامه ای را در کنار "سوزنبان" را اندازی کنیم که با محور مسائل و رخداد های فرهنگی منتشر خواهد شد . پس اخبار ، سیاست و مسائل صنفی – دانشجویی را در این هفته نامه خواهید دید و فرهنگ ، هنر و دغدغه های علمی ما را در ویژه نامه ، البته این تقسیم بندی شامل اخبار نیز خواهد شد .
نکته ی پایانی راجع به مطالب و یادداشت های وارده است ، یعنی آن بخشی از مقالات که افرادی خارج از هیئت تحریریه ثابت نشریه تحویل ما می دهند . اولا شما میتوانید یکی از طرق ذیل را برای ارسال مطالتان انتخاب کنید :
1. تشریف بیاورید دفتر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه قم ، ساختمان مرکزی اتاق 150 و یادداشت خود را تحویل بدهید .
2. مقاله را به آدرس رایانه ی نشریه ارسال کنید . ([e-mail])
3. اگر حقیر را در دانشگاه دیدید تحویل خودم بدهید .
4. برای درج نظرات علاوه برای راههای بالا به وبلاگ "سوزنبان" سری بزنید و در نظر خودتان را در بخش نظرات بنویسد .(www.soozanbannews.blogfa.com)
ثانیا نحوه ی برخورد ما با محتوی مقالات شماست ، مسئله ای که همه باید متوجه آن باشیم اینست که به هر حال انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه قم و شورای سیاستگذاری نشریه چهارچوب های فکری خاص و خطوط قرمزی دارند که ممکن است با نظر شما یکی نباشد و خب شرط تعامل سازنده آن است که ما را همینطور که هستیم بپذیرید و توقع نداشته باشید که ما روی اصول خودمان پا بگذاریم ولی منصرف از مسائل اخلاقی و توهین آمیز که قطعا هیچ جایی در نشریه نخواهند داشت باقی نظرات و مطالب را با شرط درج نقد و تحلیل خودمان نسبت به آن منتشر خواهیم کرد ، پس از ارسال مقالات خودتان ابایی نداشته باشید !
فکر میکنم برای شماره ی اول کافیست و خب اگر قرار باشد تمام حرف هایمان را یکباره بزنیم که نمیتوانیم شماره های بعدی را ببندیم !!
منتظر مقالات ، انتقادات و پیشنهادات شما هستیم .
راهیست که باهم باید برویم ، پس تنهایمان نگذارید و دعایمان کنید ، کار خدا را انجام دهیم .
اینهمه گفتیم و لیک اندر بسیج - بی عنایات خدا هیچیم هیچ
یاعلی ...