آخرین روزهای زمستان

بسم الله
احتمالا مستند بازسازی "آخرین روزهای زمستان" بهترین کاریست که در این چند ساله از صدا و سیما پخش شده است و اعصاب ما را که از دیدن فیلم های مزخرفی مثل یوسف پیامبر و خانه ی اجاره ای و دونگ ئی داغان شده بود کمی التیام بخشید . به هر حال دیدن این مستند خوش ساخت و زیبا را به همه توصیه میکنم شاید تا مدتها تجربه ای شبیه این در تلویزیون تکرار نشود .
یاعلی

۳ ۰
۹۱/۰۷/۱۴

تلویزیون

مستند

آخرین روزهای زمستان

نظرات (۳)

۱۵ آبان ۹۱ ، ۱۶:۴۵

iMohammad

بعد از مدت‌ها تلوزیون ما رو میخ‌کوب کرد، الحق که کارِ خیلی خوبی شده. برایِ کسایی که نتونستن ببیند نصر‌ تی‌وی قسمت‌هاش رو برایِ دانلود گذاشته.

۰۵ آبان ۹۱ ، ۲۰:۰۱

esmaeel

سلام حاج علی.
با همه احترامی که به نظرت میزارم و قلمت رو هم خیلی دوست دارم اما در مورد یوسف پیامبر نظرم کاملا مخالف شماست.از دیدن این سریال با تمام کاستی های زیادش به شدت لذت بردم.
یا علی

۱۷ مهر ۹۱ ، ۲۰:۲۰

فاطمی

سلام علی آقا

من جز دو قسمت نصفه نیمه که از قضا در یک روز و یکیش رو هم از شبکه مستند دیدم، چیز بیشتری از مستند ندیده ام. خب در همان شروع سوالی برایم طرح شدکه شاید خیلی پیش پاافتاده باشد اما برایش پاسخی نیافتم:

ما و عموم مخاطبان در اولین مواجهه با مستند وقتی که می بینیم از همه لحظات خصوصی و عمومی شهید باقری تصویر پخش میشود، خیلی زود متوجه میشویم که این تصاویر بازی شده و آن فرد هم بازیگر است و لذا اثر منطق خودش را برای ما تعریف میکند. از اینجا به بعد چیزهایی مثل بازی و دوربین و میزانسن و دکور و صحنه و لباس و امثال اینها، چیزهایی است که منطقا باید تداعی کننده یک شهید باقری درست و درمان و مرتبط با واقعیت باشد، اما آیا کهنه کردن گرافیک و رنگ و کیفیت تصویر هم با همین منطق قابل توجیه است؟ یعنی همان منطق چنین الزامی را برای کهنه کردن تصویر هم دارد یا این ویژگی حتی ممکن است کار را تصنعی کند؟ اصلا این میتواند یک سوال فنی در حوزه "مستند پرتره بازسازی" باشد که وقتی مخاطب اشعار دارد به ساختگی بودن تصاویر، کهنه کردنش چه وجهی دارد؟ البته کهنه کردن گرافیک تصاویر بازسازی با تصاویر قدیمی حتما یک توجیه گرافیکی جدی دارد اما به لحاظ منطق اثر آیا توجیه فنی دیگری میتوان برایش پیدا کرد؟ یعنی آیا مخاطب باهاش کنار میاد؟

پاسخ:
سلام
هرچند به نظرم سوال دقیقی ست و شاید بد نباشد به خود حسین مهدویان منتقلش کنیم منتهی پاسخی که به ذهنم میرسه اینه :
( اولاً تصاویر به شیوه گرافیکی قدیمی نشده اند و اساساً با نگاتیو های کهنه تصویربرداری شده است .)
ثانیاً ترکیب تصاویر آرشیوی و بازسازی شده و لزوم پیوستگی بصری تصاویر (که در این مورد خاص به شیوه ی استادانه ای اتفاق افتاده است که گاهی تشخیص این دو را از هم سخت میکند) اقتضا میکند که تصاویر بازسازی شده با همان شمایل نمایش داده شوند تا دوپارگی تصاویر تویه ذوق نزند .
ثالثاً نکته ای که شما بهش اشاره کردید و اونهم فهمیدن بازسازی شدن تصاویره خیلی جالبه که به این سرعت برای خیلیا اتفاق نمی افته و حتی خودم تو جمعای خانوادگی شاهد بودم که تا وقتی من نمیگفتم همه فکر میکردن که اینا تصاویر واقعی هستن و میگفتن این اسنادو از کجا اوردن ؟ میبینید تشخصیش انقد ساده نیست و به همین دلیل سطح باورپذیریش افزایش پیدا میکنه !
رابعاً این تصاویر به نحوی در حکم فلاش بک هایِ مصاحبه ها محسوب میشه و اغلب تصاویر فلاش بک ها از نظر ظاهر متفاوته و به طور معمول قدیمیه !
در عین حال به نظرم این انتخاب یه نحوه روایت بازسازی شده یه نفره و میشه یه جور دیگه بدون تصاویر با ظاهر کهنه قصه یه نفرو تعریف کرد و باورپذیرم باشه که خب نمونه های زیادی هم داره .
هرچند مطمئن نیستم که پاسخم بدردتون خورده یا نه !

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

بایگانی

بایگانی

بایگانی مکتوبات علی عرب زاده

اینجا قرار است بایگانی‌ای باشد برای دسترسی آسان‌تر به مکتوباتم، اطلاع دوستانم از آنها و فراهم شدن امکان جستجوی اینترنتی‌شان.

یادداشت های نشریه سوزنبان

جنبش نرم افزاری و تولید علم

یادداشت های سوره اندیشه

یادداشت های آرشیوی

یادداشت های پایگاه گذار

سید مرتضی آوینی

سیاسی نوشت

هنر و رسانه

نقد مدرنیته

پژوهشی

دل نوشت

شعر واره

نقد فیلم

تاملات

متفرقه

ترجمه

کتاب

مصاحبه

آخرین روزهای زمستان

تلویزیون

مستند

آخرین روزهای زمستان

نظرات (۳)