بسم الله السمیع ...
بسم الله
گفتنی ها و نوشتنی ها اگر باید گفته شوند و نوشته شوند حتماً گوشی برای شنیدنشان و چشمی برای خواندنشان نیز هست .
در این میان البته آنجا که سخن می گویی و بر آن سطور که قلم می گذاری مهم است و البته نه چندان ! چه بسا سخن نغز که در مٌلک نااهلان به باد فراموشی سپرده شد و چه بسیار سخن ناب که بر پوست آهویی بعد از عبور سالها و از پس پرده فراموشی ها چون باید نوشته می شد لاجرم خوانده نیز شد .
اندیشه اگر اندیشه باشد ذکر الرحمان است و اگر نه یاد شیطان ، آدمی به ذکر این عزیز و یاد آن رجیم آدمی شد و با ذکر این و یاد آن سفر به سرانجام می رساند .
هر چه هست حضرتش نعمت و نغمت هر دو در کلام نهفته ساخت و بار امانت نطق بر گرده نحیف آدم نهاد تا از این میان ذاکران حریمش به وسیلت کلام به او تقرب جویند ...
ذکری اگر هست از اوست که ذکر و ذاکر و مذکور همه اویند و اگر نیست نه اینکه او نباشد که آدمی و غفلت همزاد و همراه همند و تا غفلت غافلان نباشد بیداری بیداران تمیز نیابد ...
سخن مرتبه دنی ذکر خداوندی ست ، که جان آدمی سزاوار ثناگویی اوست اما ما بندگان اگر دستمان کوتاه است و بلندای شأن او فراسوی توانمان چرا از این اندک دست بشوییم ، که آب دریا اگر نتوان کشید هم به قدر تشنگی باید چشید ...
*************
دل کندن اگر سخت ترین رنج بشر نباشد از زمره دردآورترین آنهاست و این کندن و رهاشدن هرقدر هم به آنچه از آن جدا میشوی کم تعلق داشته باشی باز سخت است و صعب.
حکایت ماست و آن کنج قدیمی (www.question.parsiblog.com) که سه سالی میزبان قلم تٌرد ما بود تا کمی ریشه دواندیم و به رسم بنی آدم بی وفا منزل رها کردیم تا به این سرای تازه قدم گذاریم .
هر چه نگاشیم آنجا ، البته اینجا نیست و الک کردیم بعضی هایشان را تا کمی شسته رفته تر ظاهر شویم در خانه جدیدمان؛ پس اگر خواستید سابقه ی بی سابقه مان را بجوئید یافتنش آنجا سخت نخواهد بود .
نوشتن هرچند دلمشغولی و سرمشغولی مان است اما زمان هرچه میگذریم کوتاه تر میشود انگار ، پس اندک اندک پیمانه ی این وبلاگ را پر خواهیم نمود . تعجیل نفرمائید !
در چرایی پسندیدن بیان همین بس که احساس خوبِ نوشتن اینجا بیشتر فراهم است و ما هم بر سبیل کوران جز دو چشم بینا نخواسته ایم !
و اما ؛
اندیشه اگر اندیشه باشد ذکر الرحمان و اگر نه یاد شیطان ، باشد که این مجالِ مجازی گاهی ، یادی از دوست نماید ...
یاعلی
